Het perroen van Luik is één van de symbolen van de van de stad. Sinds de 14e eeuw werd het symbool ook geïntegreerd in het stadswapen.

Het huidige perroen werd op het einde van de 17e eeuw door Jean Del Cour gemaakt.

Frits Schetsken: 'Het perron, soms in het Vlaams perroen genoemd, is een symbool waarvan de oorsprong duister is, misschien heidens. Het Waalse woord perron is een vergrotingsvorm van 'pierre' (steen), een grote steen dus. Vanaf de 12de eeuw komt het perron voor op muntstukken van de Luikse prins-bisschop Henri II van Loon en komt het stilaan ook voor in het Luikse stadswapen.

De zuil heeft veel weg van een schandpaal, maar is slanker en heeft onder- en bovenaan ringen. Op de top is er een pijnappel met daarop nog eens kruis. Die pijnappel - of dennenappel - is enerzijds te vergelijken met een rijksappel, symbool voor de wereldlijke macht van een vorst, anderzijds kan je de schubben zien als het verzamelde volk. Het kruis staat voor de geestelijke macht van de Luikse prins-bisschop.Het perron werd ook wel eens gebruikt als schandpaal - kaak genoemd - waaraan een veroordeelde met een halsband werd vastgemaakt om een voorbeeld te stellen aan de burgers.

Het perron is ook een symbool van vrijheid, autonomie en gerechtigheid en staat daarom doorgaans op de plaats waar recht gesproken werd. Rechtsregels, bisschoppelijke voorschriften en verordeningen moesten afgekondigd worden vanaf het perron om rechtsgeldig te zijn. In zo'n geval doet het perron dienst als een soort roepstoel, een verhoging van waar af een menigte wordt toegesproken. Drie treden zorgen ervoor dat de spreker wat hoger staat en zo gemakkelijker contact heeft met het publiek. Omdat het de overheid is die hier mededelingen doet, staat het perron voor het stadhuis.

Op 3 oktober 1386 sluit prins-bisschop Arnold van Horne samen met het kapittel van de Luikse Sint-Lambertuskathedraal en de edelen met de stad Luik en de 21 andere Goede Steden van het Land van Luik en het Land van Loon een eeuwigdurend verbond, waarbij alle steden onder Luiks recht vallen en een perron mogen oprichten. Vandaar dat je ook perrons tegenkomt in zeven 'Loonse' - nu Vlaamse - steden: Borgloon, Bree, Hasselt, Maaseik, Bilzen, Beringen en Herk. Tongeren en Sint-Truiden hebben eveneens een perron, maar behoorden toen al tot Luik.

In 1468 laat Karel de Stoute na de verwoesting van het opstandige Luik het Luikse perron overbrengen naar Brugge. Maar het komt tien jaar later terug, wanneer Maria van Bourgondië in 1478 de banden die haar vader doorknipte weer aan elkaar wil knopen.

Vandaag is het Luikse perron bovenop een soort fontein geplaatst en helemaal bovenaan de zuil heffen drie gratiën de pijnappel omhoog. Dat is een 17de-eeuws beeld van Jean Del Cour, maar wat je hier ziet is een kopie. Het origineel staat in een nis in het stadhuis, omdat het teveel te lijden had van het weer.'

Français
English