jan Eric Koch: 'Dit kasteel was open op 8 en 9 september ter gelegenheid van de Open Monumentendag in Walonië.
Een pracht kasteel met lange geschiedenis. Nog altijd permanent bewoond door de familie de Nîmes.
Indien nog eens te bezichtigen zéker meer dan de moeite waard om te gaan.'

Frits Schetsken: 'Inderdaad, een lange geschiedenis, dus een flink verhaal over dat kasteel langs de Chaussée de Charleroi 165 in Jodoigne-Souveraine, pakweg anderhalve kilometer van Jodoigne-stad. Het begint al in 1380, als Guillaume de Glymes een klein landhuis bewoont in dit dorpje. Een nakomeling, graaf Winand de Glymes, erft bij de dood van zijn vader Charles in 1620 zowel de titel burggraaf van Jodoigne als dit landgoed. Maar als bij het beleg van Tienen in 1635 Franse soldaten hier even ontspannen, laten zij vooral puinhopen achter. Winand slaat aan het herbouwen, maar nogmaals wordt alles weer tot ruïnes herleid in 1674 en 1695 - soldaten zijn in die tijd blijkbaar slecht opgevoed en/of weinig betaald. Kleinzoon Ernest de Glymes ziet rond 1708 definitief af van het burggraafschap van Jodoigne en het daarbij behorende leengoed, dat hij overdoet aan de familie de Villers en neemt zijn intrek in het woonhuis van de beheerder van deze landbouwexploitatie. Na zijn dood in 1720 hertrouwt zijn weduwe Marie-Joséphine de Gathovius met baron Jean-Charles de Spangen, heer van Ottignies en Mousty. Zij laten het bedrijf over aan hun zonen Antoine de Glymes en Ernest de Spangen. Beide halfbroers besluiten in 1764 dit buitenverblijf opnieuw in alle luister op te bouwen, zoals een jaartalsteen in de huidige hoofdgevel vermeldt.

Aan dat bouwen wordt effectief begonnen in 1776 en zo ontstaat een nieuwe kasteelhoeve in vierkantsvorm rond een grote binnenhof. Er is niet op een goudstuk meer of minder gekeken, het hoofdgebouw is groots uitgevoerd en luxueus ingericht, een woning voor een heer van stand. Het boerenvolk huist in iets bescheidener bijgebouwen. Er komt nu ook een boomkwekerij en een vijver die gevoed wordt door een bron. Wanneer Antoine in 1776 de geest geeft, wordt baron Ernest enige eigenaar. In 1792 vererft hij alles aan de zoon van zijn halfbroer, graaf Henri-Joseph-Nicolas de Glymes. Die mag blij zijn met een compleet bemeubelde woning, waar schilderijen en wandtapijten de sier maken, terwijl hij in de stallen keuze heeft uit diverse koetsen en gespannen.

De nieuwe eigenaar pendelt tussen Jodoigne- Souveraine en Wavre, waar zijn ooms hem ook nog enkele fraaie huizen hebben nagelaten. Maar aan alles komt een einde, HJN overlijdt in 1813 en als vijftien jaar later ook zijn vrouw sterft, blijken er nogal wat erfgenamen te azen op de kasteelhoeve. Het is Henri-Ferdinand de Glymes die uiteindelijk de beste kaarten op tafel legt en in 1815 trouwt met barones Marie-Thérèse de Villers, een naam die we al zijn tegengekomen en inderdaad is zij naaste familie van de eigenaars van het burggraafschap Jodoigne.

Het echtpaar de Glymes-de Villers gebruikt de kasteelhoeve vooral als zomerverblijf en is de rest van het jaar in Brussel te vinden. Hun in 1844 in Mons geboren kleinzoon baron Gaston de Traux de Wardin vindt dit wél een aangename woonplek en laat in 1871 op de plaats van een grote schuur tuinen aanleggen die aan de Chaussée de Charleroi grenzen. Daar blijft het niet bij, Gaston heeft de smaak van het groen te pakken en laat rond het kasteel een echt park creëren. Om dat nog wat uit te breiden tot het park dat je nu hier aantreft, worden tussen 1866 en 1893 nog wat gebouwtjes gesloopt. De achterkleinzoon van Gaston, baron Bernard de Traux de Wardin, mag vandaag van dat alles volop genieten. Zomaar iets afbreken kan nu echter niet langer, het geheel is sinds 1944 beschermd. Alleen tijdens sommige Open Monumentendagen kan er beperkt kennis worden gemaakt met dit erfgoedjuweeltje, dan laat baron Bernard je in zijn park wandelen en stelt hij zijn eeuwenoude familie in de hall op - hun portretten dan toch. '

Français
English