Dit voormalige landhuis van het Brugse Vrije werd in 1726 gebouwd volgens de plannen van Jan van der Cruycen. Voorheen stond op deze plek het 'Love', de tweede grafelijke residentie.



Het is een voorbeeld van classicerende barok onder Franse invloed.



De sobere hoofdgevel wordt in het midden opgefrist door de ingang. Deze is bekroond met een portiek, gevormd door een balkon, aan weerszijden gedragen door een duo van zuilen. Boven de kroonlijst wordt de ingang bekroond door een fronton met daarin het wapenschild van het Brugse Vrije.



Oospronkelijk was de gevel beschilderd, maar in 1911 werd de polychromie verwijderd.



Via de centrale ingangspoort komt men op een binnenplaats, die gevormd wordt door 3 soortgelijke gevels.



Eén van de kelders bevat nog restanten van de 10e eeuwse burchtmuren.



Tussen het complex uit de 18e eeuw en de Reie liggen verschillende 16e en 17e eeuwse gebouwen. Het opvallendst daarbij zijn 3 haast identieke puntgevels met telkens een veelzijdig spietorentje. Deze waren de gebouwen van de Schepenkamer, de Vertrekkamer en de Wezenkamer. De eerste twee worden toegeschreven aan Jan Vanden Poele.



De Schepenkamer (1520-1523) is vooral beroemd voor haar Keizer-Karelschouw. Deze is een Renaissance-ontwerp van Lanceloot Blondeel uit 1529-1531, en verheerlijkt Karel V.



Tot 1795 werd het gebouw gebruikt als zetel voor het bestuur van het platteland rond Brugge. Het gerecht nam in 1795 hier zijn intrek, en bleef hier tot 1984. De oostelijke vleugel herbergt sinds 1988 het Stadsarchief van Brugge.