Beroemde rots nabij Dinant en zicht op de Maas.

Aan deze rots is een legende verbonden. Deze zegt dat de rotsige piramide van de hogerliggende rots werd afgesplitst door het reuzenpaard Bayard van de vier heemskinderen, toen dit paard, op de vlucht voor keizer Karel, over de Maas sprong. In werkelijkheid werd de afscheiding gemaakt door de Franse troepen van Lodewijk XIV nadat ze Dinant hadden bezet, om alzo een gemakkelijke route langs de Maas te maken.

Tegenwoordig kan je langs deze rots rijden, en enkele huizen zijn verdwenen. Je kan echter nog steeds de boot nemen en de Maas opvaren.

Frits Schetsken: 'In 1335 wordt deze rots voor het eerst beschreven onder de naam Pas Baiart. Hij vormt dan een natuurlijke barrière aan de zuidkant van de stad, die slechts heel moeizaam via een erg smal pad te overwinnen is. De naam verwijst inderdaad naar de hierboven beschreven legende van de Vier Heemskinderen en hun Ros Beiaard, dat achtervolgt door Karel de Grote hier de Maas overgesprongen zou zijn en wiens hoefindruk op de door het paard gespleten rots daarvan het bewijs zou vormen.

In de 17de eeuw vragen de bewoners van het zuidelijke stadsdeel aan het stadsbestuur om een doorgang in de rots te maken. Op 30 juli 1662 probeert aannemer Bouille met drie werklui een wig te drijven tussen de twee rotsdelen van de Pas-Bayart, maar dat lijkt weinig resultaat te hebben gehad. Maar aan het eind van die eeuw lukt het wel aan de Franse genie, wanneer na het Verdrag van Rijswijk van 1698 de Franse troepen van Lodewijk XIV zich langs deze weg terugtrekken. Er ontstaat een opening van bijna 3 meter breed. Generaal Grouchy zal er twee eeuwen later gebruik van maken als hij in juni 1815 met zijn Franse soldaten die niet aan de slag bij Waterloo hadden deelgenomen op de terugweg naar hun land is.

Op een ochtend in juni 1933 beklimt koning Albert I de rots en dat exploot wordt op 21 oktober 1934 herdacht met het aanbrengen van een bronzen herinneringsplaquette.

Aan de naar Anseremme gerichte rotskant staat een granieten monument uit 1928, dat herinnert aan het dodelijk ongeval van motorrijder Maurice Defoin. Deze 33-jarige houthandelaar was medestichter van de Union Motor Dinant en kwam in 1927 om bij Profondeville op weg naar een motorevenement in Brussel. Het ontwerp voor zijn monument is van architect Edouard Frankinet Sr., een bronzen medaille met de beeltenis van Defoin is vervaardigd door Alexandre Daoust. Daaronder zie je een bronzen plaquette met daarop een allegorie van de Dood.

De Beiaardrots bestaat uit kalksteen, is ongeveer 40 meter hoog, gemeten vanaf de waterspiegel van de Maas en heeft een oppervlakte van 140 m². De doorgang is intussen verbreedt tot 3,50 meter, waardoorheen een weg is aangelegd. Wie de stad binnenrijdt passeert via deze doorgang, het uitgaande verkeer wordt aan de Maaszijde om de rots heen geleid - een mogelijkheid die er vroeger uiteraard niet was. Op de top van de rots staat een vlaggenmast, waaraan regelmatig de Belgische driekleur wappert. Op 20 september 1954 is zo'n 200 kubieke meter rots losgekomen en naar beneden gestort, waardoor de opening bovenaan wat verbreed is. Sinds 4 april 1939 is de Rocher Bayard met zijn omgeving als monument beschermd.

Dat weerhield op 24 december 1944 drie als Amerikanen vermomde Duitse soldaten er niet van om met hun voertuig een poging te doen om langs hier Dinant binnen te dringen. Maar ze strandden op een versperring van mijnen en werden gevangengenomen. Het was meteen het meest vooruitgeschoven punt dat de Duitsers hebben bereikt tijdens de Slag om de Ardennen. Een stenen kegel aan de stadszijde van de doorgang herinnert sinds 1947 aan deze gebeurtenis. '

Français
English