In 1203-1205 werd hier, op het domein van het grafelijk kasteel, door graaf Boudewijn IX na zijn gelofte, een eenvoudig bedehuis opgericht dat enkel uit een koor bestond. 50 jaar later werd een vroeggotisch transept met driebeukig schip bijgebouwd. Het originele koor werd kort na 1300 gesloopt, en vervangen door een groter exemplaar met kooromgang en straalkapellen.

Na de Guldensporenslag werden vermoedelijk een aantal gulden sporen in deze kerk opgehangen, waarschijnlijk in de askapel. Na de noodlottige slag van Westrozebeke (1382) werd de kerk in brand gestoken. Herstellingwerken volgden vanaf 1410. Aan de noordzijde werd in 1418-1421 de Onze-Lieve-Vrouwekapel bijgebouwd.

Op 27 juli 1578 volgde een plundering door de Geuzen.

In 1731 kreeg het koor een nieuwe, marmeren vloer. Tegen 1773 waren het koor en de oostelijke transeptmuur met marmer bezet. In 1900 werd het marmer uit het transept en in de westelijke koortraveeën terug weggenomen.

Tijdens een bombardement op 21 juli 1944 stortte de Onze-Lieve-Vrouwekapel in, samen met de noordelijke transeptarm. Deze werden gerestaureerd.

Beide zijbeuken dragen een westertoren. In het westerportaal troont een neoromaans Onze-Lieve-Vrouwebeeldje in het boogveld van de spitsboog.

Het interieur heeft een vroeggotisch triforium.


Eén van de straalkapellen van deze kerk is de gotische Gravenkapel, waarin in een reeks spitsbogen de portretten van de Graven van Vlaanderen aangebracht zijn. Men neemt aan dat de portretten, tot en met dat van Lodewijk van Male, van de hand zijn van ene Jan van der Asselt. In 1406 werd deze reeks verdergezet door Melchior Broederlam en verscheidene andere portretschilders. In de achtermuur van de kapel zit een opening, vanwaar de graaf en de gravin destijds de eredienst bijwoonden.

Het orgel is van Pieter van Petegem, en dateert uit 1771. Het werd in 1872 vernieuwd door P. Schyven.

Aan de noordzijde van de kerk staat een bronzen borstbeeld van Guido Gezelle. Deze was onderpastoor van de parochie van 1872 tot 1899.

Français
English