In de Middeleeuwen was Dudzele een vermaard bedevaartsoord naar Sint-Leonardus. Er stond dan ook een grote, laatromaanse kerk. Het is ons helaas niet duidelijk of deze kerk Sint-Leonarduskerk dan wel Sint-Pieterkerk heette (verschillende bronnen spreken elkaar hierover tegen).

Toen de belangstelling voor deze bedevaartskerk afnam, werd ook de last om ze te onderhouden te zwaar voor de Dudzelenaars. Tijdens de 15e eeuw werd ze geplunderd door de Geuzen, en uiteindelijk stortte de kerk tijdens de 17e eeuw in. Nu is er nog enkel een ruïne van de westbouw overgebleven met als orgelpunt een 12e eeuwse flanktoren.

Tijdens de 17e eeuw werd een beetje verderop een nieuwe kerk gebouwd: de Sint-Pietersbandenkerk. Het middenkoor dateert uit 1644, de 3 oostelijke traveeën uit het einde van de 17e eeuw. De oostmurren van het koor zijn nog gedeeltelijk gotisch. De twee westelijke traveeën werden in 1872-1873 toegevoegd. In de gevel zijn oude grafstenen verwerkt.

Het merkwaardige aan Dudzele is dat het 2 kerktorens heeft. Eén kerk, twee torens. Je hoeft geen archeoloog te zijn om te zien dat de alleenstaande toren de oudste van de 2 is; ze is in romaanse stijl en dateert uit de 12de eeuw. De eigenlijke kerk is pas van 1871 waarvan delen nog stammen uit de 17e eeuw. De romaanse toren is niet de echte kerktoren van de oude kerk van Dudzele. Nee, zij is slechts één van de hoektorens. Het moet een behoorlijk grote kerk geweest zijn. Ze werd gebouwd tussen 1150 en 1200 en gesloopt in 1634. Waarom hebben ze die ene toren laten staan? In de 16e eeuw werd de kerk geplunderd. Net als alle dorpen en steden in het Vlaamse land viel ook Dudzele ten prooi aan de vernielzucht van de Geuzen. (met dank aan Jean-Pierre Pottelancie)

Français
English