De houtimport en houtverwerking zijn de laatste 2 eeuwen een belangrijke handelsactiviteit geweest te Oostende.

In het midden van de 18e eeuw werd te Oostende een belangrijk complex van door de wind aangedreven zaagmolens gebouwd. Het hout kwam per schip uit Noord-Europa, om via een stelsen van kanalen tot bij de molens te geraken. Op zich is daarvan nu niets meer over: de continentale blokkade vanaf 1793 leidde tot de ondergang van de uitbating. Desalniettemin bleven een aantal vooraanstaande houtverwerkende bedrijven te Oostende.

Henri Deweert, beroepshalve scheepskalfateraar (iemand die de naden dichtte met werk en teer), was erin geslaagd om een deklading hout aan te kopen en voordelig aan de man te brengen. Hierdoor gesterkt, stichtte hij samen met Désiré De Buck een firma voor timmerhout, die een sterke groei kende. In 1926 stichtte hij ook te Vilvoorde en Laken grote houtwerven. Toen Henri Deweert in mei 1934 overleed, had zijn begrafenis de omvang van een staatsbegrafenis.

Zijn geslaagde activiteiten lieten Henri Deweert rond 1910 toe om met architect A.Daniëls een prachtig herenhuis te bouwen. De gevel werd opgetrokken uit blauwe hardsteen en ijzerzandsteen. Hij bestaat links uit 2 smalle, en rechts uit 1 brede travee, die bekroond is door een fronton met een oculus. De brede travee heeft een erker op de eerste verdieping, waarboven zich een balkon bevindt. De vensters zijn bekroond met schelpversieringen.

In het interieur valt de statige, marmeren trap op, met een fraaie, gietijzeren trapleuning. Op de eerste verdieping wordt het bordes versierd door een marmeren staander met een plantentuil. Daar bevindt zich ook een boog met stucwerk. In de trapzaal staat op de eerste verdieping een opmerkelijke spiegel. Deze grote ruimte wordt extra verlicht door middel van een koepel met loodglas.

Het gelijkvloers deed vooral dienst als ontvangstruimte. De kamers achteraan werden gebruikt voor het dienstpersoneel. De familie Deweert leefde op de eerste verdieping, waar de prachtige, marmeren schoorsteenmantels met schelpversiering, en de parketvloeren opvallen. Let ook op de bijzondere deurkrukken.

Op de 2e verdieping sliep de familie Deweert.

Tegenwoordig is de KBC eigenaar. Na een grondige renovatie, waarbij dé grote uitdaging eruit bestond om een moderne bank in een oud gebouw onder te brengen, doet het geheel nu dienst als bankgebouw.

Michel Feys: 'Ik ben een achterkleinzoon van H.Deweert. Ik ging in dat huis tweemaal per week tot in de jaren 1958. De beschrijving van het huis is niet helemaal juist.'

Français
English