De houtimport en houtverwerking zijn de laatste 2 eeuwen een belangrijke
handelsactiviteit geweest te Oostende.
In het midden van de 18e eeuw werd te Oostende een belangrijk complex van door de
wind aangedreven zaagmolens gebouwd. Het hout kwam per schip uit Noord-Europa, om via
een stelsen van kanalen tot bij de molens te geraken. Op zich is daarvan nu niets
meer over: de continentale blokkade vanaf 1793 leidde tot de ondergang van de
uitbating. Desalniettemin bleven een aantal vooraanstaande houtverwerkende bedrijven
te Oostende.
Henri Deweert, beroepshalve scheepskalfateraar (iemand die de naden dichtte met
werk en teer), was erin geslaagd om een deklading hout aan te kopen en voordelig aan
de man te brengen. Hierdoor gesterkt, stichtte hij samen met Désiré De Buck een firma
voor timmerhout, die een sterke groei kende. In 1926 stichtte hij ook te Vilvoorde en
Laken grote houtwerven. Toen Henri Deweert in mei 1934 overleed, had zijn begrafenis
de omvang van een staatsbegrafenis.
Zijn geslaagde activiteiten lieten Henri Deweert rond 1910 toe om met architect
A.Daniëls een prachtig herenhuis te bouwen. De
gevel werd opgetrokken uit blauwe hardsteen en
ijzerzandsteen. Hij bestaat links uit 2 smalle, en rechts uit 1 brede
travee, die bekroond is door een fronton met
een oculus. De brede travee heeft een
erker op de eerste verdieping, waarboven zich een
balkon bevindt. De vensters zijn bekroond met
schelpversieringen.
In het interieur valt de statige, marmeren
trap op, met een fraaie, gietijzeren
trapleuning. Op de eerste verdieping wordt het
bordes versierd door een marmeren staander met een
plantentuil. Daar bevindt zich ook een boog met stucwerk. In
de trapzaal staat op de eerste verdieping een opmerkelijke
spiegel. Deze grote ruimte wordt extra verlicht door middel
van een koepel met loodglas.
Het gelijkvloers deed vooral dienst als ontvangstruimte. De kamers achteraan
werden gebruikt voor het dienstpersoneel. De familie Deweert leefde op de eerste
verdieping, waar de prachtige, marmeren schoorsteenmantels
met schelpversiering, en de parketvloeren opvallen. Let ook
op de bijzondere deurkrukken.
Op de 2e verdieping sliep de familie Deweert.
Tegenwoordig is de KBC eigenaar. Na een grondige renovatie, waarbij dé grote
uitdaging eruit bestond om een moderne bank in een oud gebouw onder te
brengen, doet het geheel nu dienst als bankgebouw. Michel Feys: 'Ik
ben een achterkleinzoon van H.Deweert. Ik ging in dat huis tweemaal per week
tot in de jaren 1958. De beschrijving van het huis is niet helemaal juist.'
Français
English
  
| 
