De geschiedenis van dit gebied gaat ver terug, tot rond 900.

In 1064 behoorde het gebied toe aan Hertog Gozelon van Montaigu. Maar die overleed plots de nacht nadat hij Marloie geplunderd had, dat aan de abdij van Saint-Hubert toebehoorde. Om hem toch te kunnen begraven in de abdij van Andage, schonk de weduwe Ermentrude het gebied aan de Petite Somme aan de abdij van Saint-Hubert. Die hing af van het Prinsbisdom van Luik, zodat Petite Somme Luiks gebied werd.

In 1285 had er een belangrijk tornooi plaats in de burcht van Petite Somme. Daarin gingen 2 ridders, Martin en Simon de Guillimine, mekaar te lijf als ruiters met de lans. Martin werd geraakt, maar viel niet. Simon was daar zo boos voor, dat hij Martin in de rug aanviel. Ondanks het boe geroep van de menigte, keerde Simon daarna nogeens naar Martin, om hem de genadeslag te geven. Maar toen viel zijn paard, waarbij Simon op het zwaard van Martin viel en stierf.

Tijdens de 14e eeuw ging Petite Somme om onduidelijke redenen over van het Prinsbisdom Luik naar Luxemburg. Er was toen zeker een middeleeuwse burcht, maar daarvan zijn geen sporen meer terug te vinden.

In 1451 wordt Petite Somme aan de heer Persan de Hamal gegeven, die ook heer van Soy was. Persan de Hamal was de zoon van Jean de Hamal, die met de weduwe van Jean III van Walcourt gehuwd was. Dit was de hertog van Montaigu, die op 3 oktober 1408 onthoofd was na de slag van Othée, omdat hij met de Luikse Prins-bisschop had meegeheuld. Vanaf dan is de geschiendenis van dit kasteel goed te volgen. De ene Hamal volgt de andere op... (wij besparen u de details).

In 1698 werd Denis-Charles-Joseph de Hamal geboren in het kasteel. Hij is het die de noord-westelijke ingangspoort liet bouwen. Zijn wapenschild siert nog steeds deze ingang, samen met het wapenschild van de Grunne uit Remiremont. Op 23 november 1721 was hij dan ook met Anne-Françoise-Georgette de Hemricourt de Mozet de Grunne gehuwd. Wanneer die op 7 juli 1744 overlijdt, wordt het gebied verdeeld tussen zijn 4 dochters.

Een paar generaties dochters verder huwt Marie-Françoise de Wampe (een afstammeling van de Hamal's) met Charles de Favereua. Deze laat het oude kasteel slopen, op de basis van de 13e eeuwse donjon na, en laat op de funderingen een groot landhuis bouwen in een specifieke stijl. Daar zijn helaas geen documenten meer van terug te vinden.

Tegen het einde van de 19e eeuw is Amable-Alexis Jourda de Vaux de erfgenaam van het kasteel. Hij laat het helemaal afbreken, de bouwvallige donjon incluis, om het te laten vervangen door een neogotische constructie. Dit liep echter niet van een leien dakje... De gronden en het kasteel waren eigenlijk eigendom van zijn echtgenote, en als fransman werd hij niet echt aanvaard in Petite-Somme. Verder ging het ontwerp ook niet vlot. Hij was vooral onder de indruk van het kasteel van Pau. Hij wou een stevig, grijs gebouw met een kleine donjon. De discussies over de plannen en de inrichting sleepten jaren aan, en bij zijn dood op 22 november 1895 waren enkel de trap en de eetkamer klaar.

Het resultaat is een assymetrisch, eclectisch gebouw, met een neorenaissance trapzaal, een Lodewijk XIV en een Lodewijk XVI salon... Het stucwerk aan de plafonds is schitterend, en wat zeer goed in de verf gezet werd.

Tijdens de eerste wereldoorlog werd het kasteel als hospitaal ter beschikking gesteld.

Tussen 1942 en 1944 mochten de 30 Nonnen van Heilig-Hart abdij van Cointe (die door een bom vernield was) hun intrek in het kasteel nemen. Tegen het einde van de oorlog deed het kasteel dienst als hoofdkwartier van het Duitse leger (met name voor generaal von Rundstedt). Nadien speelde het een gelijkaardige rol voor de geallieerden, toen generaal Bradley er zijn hoofdkwartier inrichtte.

In 1949 werd het een vakantiehuis voor 'Vacances Loisirs et Repos' tot die in 1975 failliet gingen. Het bleef toen 5 jaar onbewoond, en de inboedel werd weggeroofd. In 1980 kocht de Internationale Vereniging voor het Bewustzijn van Krishna het kasteel. Zij hebben het kasteel gerestaureerd. Om één en ander te bekostigen waren ze wel verplicht om een prachtige marmeren schoorsteen te verkopen.

Voor meer info, zie http://www.radhadesh.com/

Chris Van Leuven: 'En of het de moeite is! Vanop de toren is het zalig je geliefde teder te omhelzen!'

Français
English