Frits Schetsken: 'Op 20 december 1593 geeft paus Clemens VII een groep monniken die zich strenger wensen op te stellen als de rest van hun ordebroeders toestemming om zich los te maken van de grote karmelieten en voortaan als ongeschoeide karmelieten hun eigen weg te gaan. Hun zusters zijn hen daarin reeds bijna dertig jaar voorafgegaan onder leiding van Theresia van Avilla, Johannes van het Kruis en Petrus van Alcantara. Vanuit Spanje, waar het allemaal begint, breidt de nieuwe kloosterorde zich over de rest van West-Europa uit en op 20 augustus 1610 arriveren de eerste blootvoetse karmelieten in de Spaanse Nederlanden. Niet lang daarna worden ze ook in Namen gesignaleerd, waar ze een klooster stichten nabij de Rue de Fer.

Tussen 1627 en 1655 komt er een kerk, waarvan het schip nog in de gotische traditie wordt gebouwd, maar de voorgevel langs de Rue de Fer duidelijk barok ademt met zijn klokvormige top, de krullende voluten naast het grote venster en de tempelachtige entree, waarheen je via twee zijtrappen opklimt. Het is aanvankelijk nog een kloosterkerk, van waaruit de karmelieten hun boodschap brengen aan wie die wil horen. Sint-Jozef staat dan al wel op het voorplan bij deze paters, maar is nog geen patroonheilige van hun kerk. Ook hebben zij dan nog geen weet van het fraaie smeedijzeren hekwerk tussen de kerk en de straat, dat is 20ste-eeuws.

Op 27 oktober 1795 beslist in Parijs het Directoire dat religieuze orden voortaan verboden zijn en dat hun goederen aan de kinderen van de Revolutie toekomen. Daarmee verdwijnen de Naamse paters uit hun klooster. Als paus Pius VII op 15 juli 1801 een concordaat met Eerste Consul Napoléon Bonaparte bereikt, mogen de parochiekerken weer open, maar de geestelijken kunnen nog niet terugkeren naar hun kloosters, zodat deze kerk gesloten blijft. Dat verandert pas wanneer Napoléon op 18 juni 1815 wordt verslagen bij Waterloo, op zowat een toenmalige dagreis van Namen. In 1818 wordt deze kerk heropend, niet langer als kloosterkerk, maar als een aan Sint-Jozef gewijde parochiekerk. In de nissen van de bakstenen voorgevel prijken naast deze patroon nog wel twee karmelietenheiligen. Links Theresia van Avilla, rechts Johannes van het Kruis. Ze komen allebei uit Spanje, meer bepaald uit de streek van Salamanca. Zij is van rijke komaf, heet eigenlijk Teresa de Cepeda y Ahumada en is ingetreden in een karmelietessenklooster te Avilla, maar vindt dat het er daar maar slapjes aan toegaat, zodat ze die zusters wat strenger in het gareel wil hebben. Een ordehervorming dringt zich op en bijgestaan door haar biechtvader Petrus van Alcantara en de zevenentwintig jaar jongere Giovanni della Croce (Johannes van het Kruis), lukt het haar om de ongeschoeide karmelietessen te stichten. De naam van de orde is al oud, daterend uit de tijd van de Kruistochten, wanneer bedevaarders naar het Heilig Land zich als kluizenaars vestigen op de berg Karmel nabij Haïfa. Nadat het daar later wat onveilig wordt door het succes van de moslims, komen ze naar Europa terug.

Binnen in deze Sint-Jozefkerk staan er barokke zij- altaren uit 1673, wacht er een gotische Maagd Maria en zijn er glasramen te bewonderen uit de 20ste eeuw, die tussen 1955 en 1961 zijn vervaardigd door Marie-Louis Londot, Namenaar van geboorte (1924). Een veelzijdig kunstenaar die in heel wat kerken in de provincies Namen en Luxemburg actief is geweest, onder meer in het beroemde kerkje van Waha, al moet hij daar de roem delen met de nog bekendere Jean-Michel Folon. Maar helaas, je kan al dat fraais vandaag niet gaan bekijken, want sinds 12 maart 2008 is de kerk om veiligheidsredenen gesloten. Er moet dringend wat gerestaureerd worden, vooral het gebinte is een bron van zorg. Die houten dakconstructie is zonder spijkers ineengezet en begint gevaarlijk door te hangen, wat ook de druk op de zijgevels vergroot, zodat die het op termijn zouden kunnen begeven. Maar er zijn plannen tot herstel van dit in 1936 als monument beschermde gebouw. De normale kerkdiensten gaan voorlopig door in een kapel aan de achterkant van de kerk, bereikbaar via een doorgang rechts naast de kerk naar de daar lopende Rue des Carmes, op zich ook al een apart straatje, parallel aan de Rue de Fer.'

Français
English