Frits Schetsken: 'Franz Kegeljan wordt in 1847 geboren in Namen binnen een gegoede familie. In 1868 trouwt hij met Louise Godin, eveneens uit een welgesteld milieu, wat als voordeel heeft dat ze beide kunnen rentenieren. Om zich toch wat bezig te houden, gaat Franz aan de Naamse kunstacademie les volgen bij Théodore Baron. Naast schilderen bekwaamt Kegeljan zich in tekenen met potlood, inkt en pastel en leert hij ook graveren.

In 1878 doet het echtpaar Kegeljan-Godin een beroep op architect Hendrik Beyaert om voor hen een huis te bouwen op een terrein aan de Rue de Fer in Namen, waar de familie Kegeljan reeds enkele gebouwen bezit. De Rue de Fer verbindt het Naamse stadscentrum met het station en is daardoor een straat met enig aanzien geworden, zoals in veel Belgische steden.

Beyaert wordt geconfronteerd met een bouwterrein met een onregelmatige vorm. Toch slaagt hij erin om daarop een huis neer te zetten dat zowel naar de straatzijde als aan de achterkant een symmetrische indruk geeft. Voor de straatgevel aan de Rue de Fer gebruikt hij vooral natuursteen en blauwe hardsteen, waarbij drie L0005623abea7000037balkons op de eerste verdieping het contact van de bewoners met het buitengebeuren garanderen. Achter hun huis hebben ze een fraaie tuin en bijgebouwen zoals stallingen voor koetsen, waarbij naast natuursteen ook veel van baksteen gebruik is gemaakt, want de neo-Vlaamse renaissancestijl vormt Beyaerts inspiratiebron en daarbij bestaat er steeds een afwisseling van bak- en natuursteen. Die stijl mag retro aandoen, qua binneninrichting is Beyaert toch up-to-date, met een goederenlift, modern sanitair en van paardentuig voorziene stallingen. In 1880 kunnen de bouwheer en zijn dame er hun intrek nemen.

Wanneer de aan astma lijdende Franz vanaf 1886 gaat reizen in Frankrijk, Duitsland en Italië doet hij daarbij veel inspiratie op voor het konterfeiten van landschappen. Thuis legt hij zich ook toe op dat genre, hier aan de oevers van de Maas, de Ourthe en de Semois. In Namen wordt hij lid van de Société archeologique, de lokale archeologische vereniging. Dat geeft aanleiding tot het bestuderen van middeleeuwse architectuur, met name vestingbouw, waarvan er in en rond Namen voorbeelden te over zijn. Daaruit ontstaat weer een passie voor de Naamse geschiedenis, die Franz gaat vastleggen in een groot aantal schilderijen en tekeningen. Hij geeft zowel het Namen uit zijn eigen tijd weer, als de stad uit het verleden, gebaseerd op oude documenten.

Rond 1900 realiseert Kegeljan een reeks van veertig schilderijen die hij Namur à travers les âges noemt - Namen door de eeuwen heen - en die hij aan de stad schenkt, waardoor ze in het Naamse stadhuis aan de toenmalige Grand-Place komen te hangen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt dat stadhuis op 23 augustus 1914 door Duitse troepen in brand gestoken en daarbij gaan de werken uit Namur à travers des âges verloren, want enkel de gevel blijft overeind. Maar Franz legt zich niet neer bij dat verlies, hij zet zich aan het schilderen en maakt in 1921 de reeks opnieuw.

Franz en Louise bewonen het huis aan de Rue de Fer 42 tot 1917 en verhuizen dan naar Profondeville. Twee jaar later, in 1919, verkoopt Louise hun Naamse woning voor 370.000 frank aan het stadsbestuur. Dat is op zoek naar onderdak, want het oude stadhuis is dus vernield. De ambtenaren nemen drie verdiepingen in en dat wordt in 1923 nog uitgebreid met de stallingen. Buiten de stadsontvanger en de politie zijn alle stadsdiensten hier gehuisvest. De dienst Bevolking en de Burgerlijke Stand zijn in de bijgebouwen en de stallingen ondergebracht. In 1937 laat het stadsbestuur in de tuin nieuwe kantoren optrekken en in 1939 kan het gebouw van het Sint-Lodewijksinstituut worden aangekocht, waarmee het stadhuis wordt vergroot.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft het Huis Kegeljan niet teveel geleden. Bij het bombardement van 18 augustus 1944 is het linker gedeelte van de gevel op de eerste verdieping weggeslagen. De herstellingen starten in 1947. In 1948 bekijkt de stedelijke administratie het idee van een nieuw stadhuis op het terrein van de Handelsbeurs en enkele privéwoningen. Maar de kredieten worden geblokkeerd en het schepencollege besluit om de stadsdiensten in Huis Kegeljan te laten en een verdieping te bouwen op de kantoren van de dienst Bevolking in de tuin.

Na de gemeentelijke fusie van 1977 neemt het inwoneraantal van groot-Namen flink toe en wil men de stadsdiensten niet versnipperd zien over elf gebouwen, verspreid over al die vroegere gemeenten. Daarom wordt op 23 oktober 1981 de eerste steen gelegd van een nieuw stadhuis, nabij Huis Kegeljan. De gevels van dat nieuwe stadhuis zijn grotendeels van glas, gecombineerd met natuursteen uit de streek.

Na de bouw van dat nieuwe stadhuis wordt Huis Kegeljan korte tijd de zetel van de voorzitter van de Waalse Regering. De stad recupereert daarna het huis voor eigen gebruik. Het gebouw is tussen 1997 en 2001 gerenoveerd na de aanleg in 1996 van de Jardins du Maïeur (Burgemeestertuinen), ontworpen door de stedelijke landschapsarchitect Michel Gilbert. Bij de bouw van het nieuwe stadhuis bleef de gevel die uitgeeft op die Jardins du Maïeur onafgewerkt. In 2001 krijgt het idee voor een trompe-l'oeuil fresco vaste vorm. In navolging van dergelijke kunstwerken in Quebec en Lyon wordt hier tussen april en augustus 2004 La Fresque des Wallons gerealiseerd, een trompe-l'oeuil van 330 m² waarin bijna 250 typisch Waalse personages verwerkt zijn. Een nieuw gebouw van een verzekeringsmaatschappij biedt een doorgang tussen het nieuwe stadhuis en het oude in Huis Kegeljan, wat je helemaal links op een van de foto's nog net ziet. '

Français
English