De oorsprong van deze kerk gaat terug naar de 12e eeuw, toen er een éénbeukig, romaanse bedehuis opgetrokken werd. De vieringtoren en het transept zijn hiervan restanten.

In de 16e eeuw werd het schip (nog steeds éénbeukig) herbouwd. De zijbeuken werden tijdens de 18e eeuw toegevoegd. Tijdens de 19e eeuw verscheen er een baktstenen koor.

Het interieur herbergt nog het 17e eeuwse, barokke koorgestoelte en de preekstoel uit 1698. De marmeren doopvont dateert uit de 18e eeuw.

In de kerk worden de relikwiën bewaard van de Heilige Gerulf, die rond 750 overleed. Deze wordt beschouwd als één van de allereerste Vlaamse martelaars.