Deze kerk werd tussen 1234 en 1300 gebouwd uit Doornikse steen. De eerste steen werd op maandag 12 maart 1234 gelegd. Het gebouw is een relatief kleine kerk, die model kan staan voor de Scheldegotiek, en die uit de overgangsperiode tussen romaanse en gotische stijl stamt.

De viering draagt een achtzijdige vieringtoren. Het koor is 5-zijdig, en heeft een kooromgang. Het schip is driebeukig.

De vensters in het koor en de kooromgang doen nog romaans aan. Dit is slechts schijn: de drieledige opstand van scheibogen, triforium en bovenlichten zijn gotisch. In de langsmuren van de middenbeuk is voor de buitenzijde van de bovenramen een loopgang aangebracht, wat typisch is voor Scheldegotiek.

De hoektorentjes doen denken aan de kathedraal van Doornik, of de Sint-Niklaaskerk in Gent.

Deze kerk heeft veel geleden tijdens de beeldenstorm. Tijdens de Franse periode werd ze gedegradeerd tot kolenmagazijn. In 1918 tenslotte werd ze beschadigd door de beschietingen van de ernaast gelegen Scheldebrug.

Deze kerk heeft nog steeds haar originele, indrukwekkende 13e eeuwse dakgebinte.

De naam 'Pamele' verwijst naar een stadje in de buurt van Oudenaarde. De heren van Pamele speelden trouwens een belangrijke rol voor de streek.

Wij ontvingen volgende opmerking van Van den Daelen Philip (waarvoor dank):
'Pamele is in feite gewoon een deel van Oudenaarde en besloeg de rechteroever. Oudenaarde besloeg oorspronkelijk enkel de linkeroever. De baron van Pamele heeft Pamele ook stadsrechten verleend tegenover de stad Oudenaarde. Het Oudenaarde van vandaag is dus eigenlijk een dubbelstad. Dat is trouwens te zien in het wapenschild van Oudenaarde. Vroeger had Oudenaarde gewoon een vlaamse leeuw als wapenschild en Pamele had horizontale rode strepen (en een beer?). Bij de samenvoeging van de twee steden in de vijftiende of zestiende eeuw heeft men de beide wapenschilden samengevoegd. Vandaag bestaat het wapenschild uit een vlaamse leeuw (Oudenaarde) en rode dwarse strepen (Pamele).'

Johan De Bock: 'Het verschil in wapenschilden heeft allicht te maken met het feit dat de Schelde na Karel de Grote in Oost-Vlaanderen de grens was tussen het Franse en het Duitse rijk - de linkeroever behoorde tot het Graafschap Vlaanderen, de rechteroever tot het Hertogdom Brabant. Nadien veroverden de Graven van Vlaanderen (Boudewijn 1 en 2) -vooral via uitgekiende huwelijkspolitiek- een deel van het grondgebied van Brabant (oa streek tussen Schelde en Dender).'

Wouter Snoeck: 'De uitbreiding langs de rechteroever is er niet gekomen door een uitgekiende huwelijkspolitiek maar eerder door een veroveringspolitiek. Zo werd er tussen 1000-1060 onder leiding van Graaf Boudewijn V de burchten van Ename en Valenciennes ingenomen. Uiteindelijk resulteerde deze veroveringen in de toevoeging van het land van Aalst(gebied tussen Dender en Schelde) aan het graafschap Vlaanderen. Voor dit grondgebied werd de Vlaamse graaf leenman van de Duitse keizer.'

Français
English