Deze kerk maakte deel uit van een versterkte vestiging. De muren van de massieve toren zijn 2,96 meter dik. De doopvont uit 1493 staat boven een zeven meter diepe put. (met dank aan Jean-Pierre Pottelancie om ons de naam en de eerste info te bezorgen) De torenspits is gedraaid.

Frits Schetsken: 'De parochiekerk van Herve ligt op een hoogte van 290 meter en steekt daarmee boven het stadje uit. Meteen valt de massieve toren uit de 13de eeuw op, waartegen het schip van de kerk leunt. Die 21 meter hoge toren is dan ook een vroegere donjon met muren tussen 3,10 en 2,50 meter, ooit deel van een burcht, waarop de stadsmuren aansloten. Gebouwd uit zandsteen met kalkstenen hoekbanden zijn er in 1923 drie grafstenen ingemetseld, waarop wapenschilden uit 1630, 1654 en begin 18de eeuw staan.

Boven op de donjon is in de 17de eeuw een klokkenverdieping van 28 meter hoog gezet met een gedraaide torenspits en vier zijtorentjes. Met de spits erbij steekt deze kerktoren 49 meter de lucht in. De draaiing van de spits komt door een foutje bij de bouw, waardoor het houten gebinte verwrongen is. Hij is dus niet bewust aangebracht, zoals elders wel gebeurde bij dergelijke getorste spitsen.

Het kerkschip is driebeukig met een zuidelijke zijbeuk uit 1625 en een noordelijke uit 1626. Transept en driezijdige koorafsluiting komen pas in 1653 gereed. Op het kerkdak staat een dakruiter. Boven de kerkingang staat in een nis een stenen Mariabeeld, zij is de tweede patrones van deze kerk. De beelden bij de kruisweg boven het portaal zijn tijdens de Franse periode gebroken en in 1937 door nieuwe vervangen.

Zoals gebruikelijk was ook deze kerk omringd door het kerkhof, dat echter in 1855 verplaatst is naar de Place Albert Ier toen de Rue du Collège verbreed is. In 1897 worden de doden nogmaals verhuisd, naar de Route de Soumagne. Naar verluidt hebben de arbeiders toen de tanden van de overledenen verzameld, omdat ze geloofden dat als je daarmee een pijnlijke tand of kies zou aanraken, die onmiddellijk genezen zou zijn. Binnen zijn er een communiebank en preekstoel in régencestijl uit 1739. Op het noordelijk zijaltaar staat een ‘Maria Hemelvaart’ uit 1653, die van een schilderij van Rubens is gekopieerd. Op het zuidelijk zijaltaar stelt het schilderij het ‘Debat over het Heilig Sacrament’ voor, gemaakt door Bertholet Flémal. Een ‘Maagd der Deugden’ van Walthère Damery siert het hoofdaltaar. De Maaslandse doopvont uit 1574 heeft vier maskers, de vier paradijsstromen voorstellend. Deze doopvont staat op een zeven meter diepe put en wordt als een uitzonderlijk stuk beschouwd. Het kerkorgel dateert uit 1672.

Andere interieurstukken zijn 18de-eeuws, zoals de biechtstoelen, de eiken lambrisering, een marmeren wijwatervat, een portret van keizerin Maria Theresia en diverse houten beelden. De glas-in-loodramen zijn er een halve eeuw later gekomen.'

Français
English